Oons Twenthe und ’t Münsterlaand,

Dee sund van eenen stam

’t Was al te hoop ’t Saksenlaand,

Lang veur de grens hier kwam.

 

Dat süt ‘m an ’t oale Burenhus,

Met ’t spitse roode dak.

Woar boaven ja joar in joar ut,

De eek sein kopp ut stak.

 

Dat höört m’n oale sproak

Oons mooie oale platt.

Dat vrogger jeder sprekken konn,

Opt ’t land und in de stadt.

 

Den roggenesch und ‘t wiede veld,

Sind hier so gut as doar.

De geetling und de nachtegaal, dee singt doar even kloar.

 

J.J. van Deinse 1932.